Minnihlutastjórn Samfylkingar

Hver er raunveruleg staða okkar gagnvart AGS og IceSave?  Þjóðinni er haldið út í kuldanum og skilin eftir með getgátur um hvað raunverulega hangir á spýtunni.  Miðað við viðbrögð alþjóðasamfélagsins virðist málstaður Íslendinga ekki vera beysinn nú stefnir í stjórnarkreppu og hugsanlega aðra efnahagskreppu með enn meira hruni krónunnar.

Það læðist að manni sá grunur að stjórnmálamenn séu í sínum venjulegu skotgröfum og takir unnar orrustur gegn óvininum, stjórnarandstaða vs. stjórn, framyfir hagsmuni þjóðarinnar.  Á einni viku hefur bloggari heyrt tvær ólíkar hugmyndir Sjálfstæðismanna um hvernig losa megi um gjaldeyrishöftin.  Slíkt hringl er ekki traustvekjandi og útspil formanns flokksins um að greiða Jöklabréfin með ríkisskuldabréfum í krónum hljómar ekki sannfærandi. 

Það liggur fyrir að Sjálfstæðisflokkurinn getur ekki farið í ríkisstjórn.  Of stutt er liðið frá hruninu og öllu því klúðri sem fylgdi í kjölfarið.  Það er hinsvegar mikilvægt að flokkurinn leggi sitt á vogaskálirnar til að koma uppbyggingu Íslands af stað og komi í veg fyrir aðra byltu í hagkerfinu.  Fyrir utan hjáróma og afar ósannfærandi rödd flokksins í Jöklabréfavandanum og IceSave málinu eru aðrar tillögur góðar, sem varða atvinnuuppbyggingu og fjármál ríkisins.

Töf á uppbyggingu orkufreks iðnaðar og stórhættuleg áform um skatta mál, ásamt fyrirhuguðu niðurrifi á sjávarútvegnum (fyrningarleið) er ekki til þess fallinn að koma Íslendingum upp á fæturna aftur.  Það er spurning hvort Framsókn og Sjálfstæðisflokkur gætu stutt minnihluta Samfylkingar í ríkisstjórn.  Semja um að láta sjávarútveginn í friði, halda á með fullum þunga í uppbyggingu orkufreks iðnaðar og nýta þannig auðlindir landsins og lent skynsamlegum niðurskurðar og tekju pakka fyrir ríkissjóð.  Slíkt er örugglega hægt ef þeir losa sig við kommúnuistana (VG) úr ríkisstjórn, fólk sem notar trúarbrögð frekar en skynsemi við ákvarðanatöku.

Íslendingar þurfa á AGS að halda og eins þarf að semja um IceSave.  Engin leið er fyrir Íslendinga að bjóða öllum löndum heims birginn og nóg komið að mikilmennsku og hroka landsmanna.  Íslenskum stjórnmálamönnum er einfaldlega ekki treystandi til að semja og halda efnahagsáætlun til bjargar Íslandi.  Verkstjórn og eftirlit AGS er þar grundvallaratriði, enda sjóðurinn hafin yfir dægurþras stjórnmálamanna, sem er þjóðaríþrótt Íslendinga.

Bloggari heyrði sögu af hópi Íslendinga sem fengu boð í sendiráð Íslendinga snemma árs 2008.  Þar fengu þeir að sjá myndband sem sendiráðið notaði sem kynningu á landi og þjóð.  Þar var sterkasta manni landsins flaggað, fegurðardísir sýndar og útskýrt hvers vegna Íslenskar konur væru þær fallegustu í heimi, sem leiddi af sér að þær bresku væru ljótastar.  Íslendingar voru duglegastir, best menntaðir með flottasta bankakerfi í heimi ásamt því að vera bestir í handbolta og fótbolta og ættu West Ham.  Svona gekk þetta á öllum vígstöðvum, í sendiráðum, á strikinu í Kaupmannahöfn og sólarströndum Spánar.  Dagana fyrir hrunið voru bæði forsætisráðherra og utanríkisráðherra að vinna framboði þjóðarinnar í Öryggisráð Sameiniðuþjóðanna brautargengi.  Íslendingar voru mestir, bestir og fallegastir.

Þjóðin þarf að losa sig við þennan sjálfbirgingshátt og hroka og sýna auðmýkt í þeirri stöðu sem hún er.  Það þurfa stjórnmálamenn einnig að gera og vinna að hag þjóðar sinnar í umboði kjósenda og einbeita sér að þeim verkefnum sem framundan eru.  Hætta skotgrafahernaði, meta stöðuna eins og hún er og velja bestu leiðir fyrir þjóðina til að komast yfir þessa miklu erfiðleika. 

Athugasemdir

[Sigurður Þórðarson, 8.10.2009 kl. 06:47]

Ef til vill er þessi pistill einhverskonar sjálfsgagnrýni manns sem stutt hefur stjórnarstefnuna. Greiningin er röng að því leyti að þú bendir á alla þjóðina sem sökudólg. Ég hef alla tíð verið ósammála þeirri jeltsínsku sem þú og félagar þínir hafa vegsamað að afhenda eigi prívatmönnum náttúruauðlindir til að þeir geti veðsett þær og komið vaxtabyrðinni á almenning.  Þetta hefur HHG kallað að "breyta dauðu fé í lifandi fé"  rétt ein og Kristur breytti vatni í vín einhverskonar hókus pókus.  Öryggisráðsruglið var hluti af þessu sjónarspili, pótemísk sýningartjöld. Núna á almenningur að sýna auðmýkt segir þú.  En verður réttlætinu náð með því að leggja þrælabyrðar á nýfædd og ófædd börn?  Hafa stjórnmálamenn siðferðilegt leyfi til að skuldsetja ófædd börn sem gera þau að Ísþrælum ef þau kjósa aði  búa hér? 

[Gunnar Þórðarson, 9.10.2009 kl. 16:54]

Hér er einhver misskilningur á ferðinni.  Ég á við að stjórnmálamenn sýni auðmýkt fyrir valdinu.  Ég tel að mikið vanti upp á það og þeir virðast ekki skilja út á hvað fulltrúalýðræði gengur.  Þingmenn eru fulltrúar sinna kjósenda á þingi.  Basta!

Hinsvegar greinir okkur á þar sem ég tel að hver beri ábyrgð á sjálfum sér og því miður verður ekki sagt að kollsteypa okkar sé vegna fárra útrásarvíkinga.  Miklu meira þurfti til, án þess að ég ætli á nokkurn hátt að verja þessa menn.  Nánast öll þjóðin gekk af göflunum og er sjálfsagt verðugt rannsóknarefni út af fyrir sig.  

Ég hika ekki við að gagnrýna það sem mér líkar ekki, hjá mínum flokki og öðrum.  Ég studdi einkavæðingu bankana en hafði hinsvegar ekki upplýsingar um hvernig að því var staðið.