Lífið í Afríku

Staðgreiðsla er málið í Afríku.  Þannig er innheimta reikninga nánast óþekkt fyrirbrigði.  Kannski vesturlandabúar gætu lært svolítið af Afríkumönnum hvað það varðar og ástandið væri skárra ef menn hefðu ekki skuldsett sig, eins og raunin er t.d. heima á Íslandi.

Það eru allir með farsíma hér.  Ekki skiptir máli þó menn séu blá-fátækir, þeir eiga farsíma.  Mikið er um innflutning á notuðum símum frá vesturlöndum sem seldir eru ódýrt hér.  Víða má sjá viðgerðarverkstæði fyrir farsíma, en þeim er ekki hent þó eitthvað bili í þeim.  Kostnaðurinn við að nota símana er lítill og reyndar nota heimamenn mikið SMS og viðhafa sér tungumál til að koma skilaboðum áfram í slíkum skeytum.  En eingöngu eru notuð fyrirfram greidd símakort þannig að ekki þarf að rukka símtölin.

Gott dæmi um staðgreiðslu er þegar ég óskaði eftir Terminator til að útrýma óboðnum gesti í húsin mínu í Bugalobi.  Ég hélt að verkið hefði verið unnið í gær og ég yrði því maður einsamall í nótt sem leið.  En í morgun þegar ég var að fá mér morgunverð sá ég brúnku skjótast undan stáss skápnum og inn í eldhús.  Ég hrindi því í Swartsenagger og spurði hverju þetta sætti.  En hann hafði einmitt komið heim í gærdag, og taldi ég víst að hann hefði tekið ljáinn með sér.

Nei hann kom til að skoða hvaða tegund þetta væri.  Hvort um músatuttlu væri að ræða eða rottu.  Síðan fór hann í höfuðstöðvarnar og gerði áætlun um eyðingarkostnað, em ég þarf að greiða áður en hafist er handa.  Hér eru ekki stunduð lánaviðskipti og því þarf að staðgreiða.

Rétt er að bæta því við að Swartsenagger hefur áður unnið fyrir mig.  Þá var gríðarlegur gaurargangur á háaloftinu hjá mér allar nætur.  Ef þetta voru rottur þá væru þær varlega áætlað fimm kíló hver.  En þetta reyndust vera leðurblökur sem slá niður vængjunum þegar þær flögruðu yfir gólfið á háaloftinu.  Það var bísna gott að losna við þann félagsskap.