Golf og aftur golf

Það er létt yfir bloggara þessa daganna.  Enda full ástæða til þess þar sem golfsveiflan er loksins að koma til með bætum árangri á golfvellinum.  Það var komið of mikið af akademísku námi við golfið, og búið að lesa of mikið af aðferðarfræði.  Markmiðið í sumar var að ná það góðum tökum á golfinu þá tvo mánuði sem dvalið var á Srí Lanka, áður en haldið yrði heim í sumarfrí, að vinirnir myndu fyllast aðdáun á þessum snjalla kylfing.  Ekkert var til sparað og tímar sóttir til besta golfkennarans í Colombo og æft á hverjum degi. 

Golfkennarinn fékk tæpa tvo mánuði til að fullkomna sveifluna, en þrautavörn yrði sú að mæta með handlegg í fatla.  Ekki var talin ástæða til að brjóta höndina, nægilegt væri að láta setja á hana gips.

Það er skammt frá því að segja að hvorugt gerðist, hvorki góð sveifla né handleggur í gipsi.  Reyndar var frammistaðan á golfvellinum svo hroðalega að venjulegur golfari hefði misst kjarkinn og fleygt kylfunum.  Sennilega er bloggari bara gervi-golfari, svona eins og menn eru gervi-Vestfirðingar, að geta tekið svona miklum áföllum án varanlegs tjóns.

Lán í óláni var að lenda með miklum heiðursmanni á golfvellinum í Tungudal, þau tvö skipti sem ég lagði í slaginn.  Gísl Jón vinur minn er vandaður maður og meðhöndlaði mig af mikilli varfærni og nærgætni.  Á slíkri ögurstundu hefði ein léttvæg athugasemd brotið niður allt sjálfstraust og útilokað framtíðaráform um golfíþróttina.

En nú er bóklega hliðin að baki og unnið í því sem til staðar er.  Þetta er reyndar ótrúlega einfalt en hugarró og afslöppun eru lykil atriði.  Það sem maður þarf að skilja með sveifluna er að koma sér upp konstannt snúningi upp á hryggjarsúluna, halda höfðinu stöðugu og gera allar sveiflur eins.  Vinstri höndin þarf að vera bein og hægri olnbogi þétt við síðuna í uppsveiflu og sá vinstri þétt við síðu í framsveiflu.  Síðan snýst þetta allt um korkið á úlnliðinum.  Svona eins og þegar Davíð drap Golíat.  Með réttri sveiflu, á hárréttum tíma, á úlnliðnum eykst hraðinn á slönguvaði margfalt.  Fyrst er að ná góðum hraða með snúning á vaðnum og svo hnykkur á úlnliðnum sem gerir galdurinn.  Steinninn er allt í einu komin á miklu meiri ferð en vaðurinn og skýst í rétta stefnu fram úr vaðnum, ef hnykkurinn kemur á réttu augnabliki.

Sama er í golfinu.  Þegar sveiflan er orðin konstannt þar sem rétt er úr úlnliðnum á hárréttu augnabliki.  Kylfuhausinn margfaldar þannig hraðann og getur náð nærri 300 km. hraða hjá bestu golfurum heims.

Við golffélagarnir tókum sitt hvorn völlinn um helgina.  Uganda Golf Course á laugardeginum og síðan Entebbe Golf Course á sunnudeginum.  Semsagt allt á uppleið í golfinu, þvert á efnahagslíf heimsins.

Athugasemdir

[Ívar Pálsson, 15.9.2008 kl. 10:03]

Takk fyrir athugasemdina hjá mér, Gunnar. Annars „hefði ein léttvæg athugasemd brotið niður allt sjálfstraust og útilokað framtíðaráform um “ ritsmíðar. Nei, ætli hákarlaskrápurinn sé ekki orðinn þykkri en svo.

Annars er skondið að lesa færslu þína þegar fallvölt veröldin stendur áviðskiptalegum tímamótum viðfall bólunnar, Lehman og Merrill helgin að baki, þá skrifar þú um golfsveiflu og ég um gamla tíma!

[Gunnar Þórðarson, 17.9.2008 kl. 12:58]

Já Ívar.  Satt að segja hef ég mestar áhyggjur af forsetakosningunum í BNA.  Stend mig af því að halda með framsóknarmanninum.  Ég fæ alveg gæsahúð að hlusta á Palin halda ræður.  Neikvæða gæsahúð.

Manneskjan trúir því að bandarískir hermenn séu í Írak fyrir vilja guðs.  Síðan ætlar hún að fara niður á Wall Street þegar hún er orðin varaforseti og taka ofnaí ljótu karlana þar. 

Hinsvegar lítur út fyrir að allt sé í himnalagi á Íslandi.  Fyrir utan náttúrulega Geimskipafélagið.